Saturday, May 21, 2011

ya ilaçlar olmasaydı?

bugun bu kadar sakin olur muydum?
olmazdım

1 haftadır nerede ise 3 saatlik uykuyla yaşam sürüyor, işler bitmiyor, gelen giden bitmiyor, arada günü birlik uçağa atlayıp gidişlerim hariç bir de uzun kalışlar

dün pilim bitti
öğleni zor edip, müşterileri uçağa bindirdim
ofise uğradım, içimde bir sıkıntı var ama ilaç bastırıyor
yorgunluktan ellerim titredi, herkes git eve yat biraz dedi
gittim
baktım kapıda arabası
şaşırdım
çıktım yukarı
görünce şaşırdı, bir yanı eminim sevindi
sevişti
yattık uyuduk
15 dakika sürmüş uyanmam
gözümü açtığımda çarşafın rengi dikkatimi çekti
boşver dedim
salona geldim
bir şarap şişesi ve 2 kadeh
küllük boşaltılmış
sadece 2 izmarit
izmaritlerden biri dikkatimi çekti, tanıdık değil

sonra resim oturdu yerine

ilaçlar sağ olsun, hissetmiyorum
hatta bu sabah hala bu evde olmak zorunda olmam bile midemi bulandırmıyor
sabah 7de evde çalışmaya başladım
her şey normalmiş gibi
hiç sorun yokmuş gibi
bir sene önce hayallerde, temizlik isteklerinde olan ben değilmişim gibi

eylülde etrafında torunları ile bir yaşlı olamayacağım gerçeğini kabul etmiştim zaten, ama görünen o ki ben güzel anıları olan bir yaşlı da olamayacağım. bir kez daha çok şükür ilaçlara, bunları ağlamadan, sızlamadan, kahrolmadan kabulleniyorum.

aradığınız, sorduğunuz halde size geri dönmüyorum, bunları yüksek sesle tekrar edemem, veya yüzünüze bakamam. gücüm ancak bu kadarına...