Tuesday, July 26, 2011

QueTal Tapas Cafe - Tünel -Istanbul

İnsan içine çıkabildiğim bir haftasonu gecesi Que Tal'a gittim.Bu ikinci gidişim ilkine de Seden'le gittiydik :) Uruk seni de çağırdıydık da gelemediydin şimdi ben niye yoktum demeyesin! :)

Que Tal aslında çok ufak bir mekan, tavan yüksekliği de fazla olmadığı için biraz basık hissiyatı var.
Dışarda ise birkaç masası var, mutfak yemek masalarına çok yakın ama havalandırma iyi olduğu için pek hissedilmiyor.
Masalar kalabalık olduğundan ve gittiğimizde hiç rezervasyon da yaptırmadığımız için doğrudan bar'a oturduk.Barmen gayet kibardı. Artık mekanlarda kibarlık da yazılabilecek bir olgu haline geldi.(maalesef)

Menüler Sıcak ve Soğuk olarak ayrılıyor.Pek de bir numara yok aslında, sıradan ama mekan sevimli.
En azından salata,makarna,pizza gibi artık her mekandaki fix menüler yok.

1 sıcak Nachos, 1 karışık soğuk Tapas ve 1 de Mercimek aldık (foto'da görünmüyor)
2 adet Sangria (kırmızı) 1 de büyük bira...toplam 49 TL hesap geldi.
Tapaslar 6-15 lira arasında değişiyor.

Artılar: Ortam nezih, içkiler keyifli, Sangria'lar güzel..Abartmadığın sürece hesap da fazla olmuyor.

Eksiler: Mekan sahipleri çok suratsız, tek bir gülümseme yok, Alman ciddiyeti hatta Alman mürebbiyeler gibi.

Oysa işlettiğin mekanda herkese merhaba demen tekrar gelişlerine sebep olmaz mı..

PS: Que Tal kedisine dikkat edin, kediseven için süper, sevmeyen için işkence olabilir.

Monday, July 25, 2011

Nefes

Ben diyeyim 10 ..siz deyin 15 yıl..dile kolay ..Rahat nefes alamamak..nefes alamamak..nefes...
Doktorların çoğu aynı problemden bahsetti, Burnunda polip var, burnun çok kötü, konka deviasyonu vs.vs..
Oysa benim durum tamamen alerjikmiş..Bu kadar çekilen sıkıntının tedavisi ameliyatsız mümkünmüş..Şimdi on numara burnum açık, beynim fazla oksijen travması geçiriyor.

Nefes..nefes..nefes..derin bir nefes daha..
unuttuğum kadar derin nefes almaya devam..
yorgunluğa elveda..
Kendimi iyi hissettiğim için suçluluk duymamam gerektiği kadar derin nefes alacağım.

hem burada hem uzak

nerede olduğum konusunda hiç bir bilgi yok
burası neresi bilmiyorum
bildiğim alevler azaldı ya da derim kalınlaşıyor
geçen gün ilk defa mutlu hissettim, basit bir sözün, her gün hepinizin duyduğu günaydının güzelliğini hatırladım
hatırlamak ilk umut kırıntısını düşürdü içime

gözünde fersiz süren günler yine atlatılır belki
yine başlar belki bu ağız konuşmaya diyebildim
tipik: öldürmedi ise güçlenip çıkacaksın
ölmedim, umut var hala...