Keşke bilseydim, keşke şunu deseydim, keşke hasta olsa idi ama şurada yatsa idi, hazırlıksız yakalandık
bunları diyenler, hayatlarında hiç ölüm beklememiş olmalı, o yavaş yavaş gidişin, yavaş sönüşün acısını hiç tatmamış olmalılar
Benim kısmetime hep mecburen seyredişler düştü
o yüzden ölümlerin yasını tutamaz oldum
ölümün ilk geliyorum dediği andan, gerçekten gelmesine dek o kadar üzülmüş, ağlamış, defalarca vedelaşmış oluyorum ki, ölüm sonrasına üzülebilecek bir şey kalmıyor.
Ancak sevinç duyuyorum akabinde
Üzüntümü, kendi içerimde yaşamaya, saklamaya o kadar özen gösteriyorum ki, biliyorum arkamdan az hayvan-ruhsuz-vefasız dediklerini
Onların kendilerini yerden yere yatıp, ortalığı ayağa kaldırdıkları anlara inat, benim ancak yastığım bilir olan biteni, beynimin kıvrımlarında belki izler kalıyordur. ama başka bilen, gören yok.
Her ölüm, bir bayram oluyor nihayetinde...
No comments:
Post a Comment