what a relief

tek çocuklar temelde tek başlarına yaşamayı bildiklerinden, topluluklara pek uyamazlar.
bir kısmımız açlıkları bastırmak için aşırı sosyal iken, diğerlerimiz hiç kimse olmasa dahi hayatta kalacak şekilde yaşarlar. eğilip bükülmeyi, gereksiz fedakarlıkları, göz yummaları bilmeyiz.
bunları bilmeyen taraftayım, sevdiğim çok insan varken bile hepsini hayatıma limitli sokabilirim alışmamak için; hayatta kalma becerilerimi kaybetmemek için.
Bu yüzden herkes gidebilir, herkesle iletişim kopabilir...

ama senle kopmasın; sen kal
hayat uzun, sen hata yaparsın, ben yaparım, beraber yaparız... ama sen kal
sen kaybetmekten korktuğum olarak kal
sen özendiğim olarak kal
sen kaybetmeyeceğim olarak kal
sen yaptığımız her şeye beraber gülebileceğim olarak kal
hazır biri ile her şeyi konuşmayı öğrenmişken, konuşabildiğim olarak kal
kaçmayacağım olarak kal
ne bok yersem yiyeyim kaçmayacağım olarak kal
rahat paylaştığım olarak kal
güvendiğim olarak kal
kal sen
gitmeyen ol
yol bizim için bile hala çok uzun
pek fazla macera var önde
nerelerden geçsek yer yön bilelim
emin olduğum olarak kal...
canım acıdı diyebildiğim olarak kal

korkmuştum, ama geçti... ama yine de kal
dostluğunu hiç bir şeye değişmeyeceğim olarak kal