yapı olarak çok fazla yeni insan tanımaya ve dahi içime sokmaya meyilli değilsem de, bu ara ekstra gayret içerisinde sosyal kalmaya çalışıyorum.
dün akşamda aynı sosyal sorumluluk projesi kapsamında, mutlaka tanımalısın dedikleri bir çift ile tanışmaya gittim. pek sık ağzımdan çıkmaz ama, iyi ki gidip tanımışım diyorum bu sabah.
1-1,5 senelik evli gençten bir çift.
kuleliye nazır pek şirin minik bir evleri var. ikisi de eski sporcu. gözlerinin içi gülen, bıcır bıcır konuşan, aşık, saygılı
bütün gece gülmekten yanaklarım ağrıdı
uzun zamandır gördüğüm en iyi piç kuruları idiler
sadece çay kahve içerek bu kadar koptuğum olmamıştı uzundur.
yolda eve dönerken düşündüm de keşke o saflıkta kalabilsek hepimiz...
iblisliğin ne sonu var, ne getirisi
ben onlara mavi boncuk takayım, ve kendi iblis dünyama geri döneyim
No comments:
Post a Comment