Monday, March 1, 2010

15 ha?

Dün, bir yandan koltukta boş boş yatıp bir yandan hayat muhasebesi yapıp uyuklar iken fark ettim.
Eğer evlendiğimde, korkmayıp doğursa idim, bugün benim 15 yaşında bir çocuğum olacak idi.
15 yaşında bir kız ya da erkek çocuk...

16 senelik evli olacaktım. 55 yaşında bir kocam olacaktı.

epey evirdim çevirdim kafamda, belki yine boşanmış olurdum.
ama yorulduğumu hissetmezdim, hissetsem dahi bunun beni etkilemesine izin vermezdim.
Elimde bir hayat olurdu, bir sorumluluk.
bugün beni üzen milyon şey, aklımdan bile geçmezdi; güler geçerdim hepsine.

8 comments:

  1. son günlerde en çok kafama takılanı dile getirdin.
    bazen kendimle ilgili düşünürken hep bu aklıma geliyor.
    olsaydı ne olurdu diye..olması, olamaması,olabilmesi hep ayrı senaryo bilirsin..
    ama şu da var artık olgunlaşabildiğim, durulduğum için özlem var içimde..nasıl baba olurum diye de az düşünmedim. bakalım..

    ReplyDelete
  2. benden geçti gibi geliyor...
    bilemiyorum

    ReplyDelete
  3. hayattaki bilinmezler bazen birleşip bilinir hale gelebiliyor..
    bilirsin ;)

    ReplyDelete
  4. çok acayip geliyor bana bu durum...
    bir çocuğum olsaydı nasıl bir şey olurdu?
    hem çocuk nasıl olurdu, kime benzerdi; hem de çocuğu olan ben nasıl olurdum? anne olarak ben...
    bazı şeyleri hayal eder, edebilir ya insan hani.
    ama bu, filmin makarasının boşa döndüğü nokta sanki.
    hayal bile edemiyorum...

    ReplyDelete
  5. hayal etmenin anlamı yok.mevzu realitedir.
    gerisi fasa fisodur.
    Yapan ben olmayacagim ama istiyorum.

    ReplyDelete
  6. "hayal edemiyorum"dan kasıt, "düşünemiyorum bile" idi. "çocuk yapmayı hayal ediyorum/etmiyorum" değil. büyük konuşmamak lazım; hayat bu, belli olmaz.
    evli değilim, bu boktan dünyaya çocuk getirmeye değer biri de girmedi henüz hayatıma.

    ReplyDelete
  7. @ VV: Dünya boktansa bu bokun içinde yaşayacak yeni bir hayatı oluşturacağın değerde tek bir kişi bile yoktur.

    @ elixir: senden olmayacaksa duyacağın sevgi ve sahiplenme, insana verdiğin genel değer ve bir de bakımını üstleneceğin çocuğun karakteri ile doğru orantılı olacak. Ve aldığın sorumluluktan "gerçekten zor zamanlarda", nefret etme olasılığın var ne yazık ki...

    @ seden: yaşamın akışı içinde çocuk, hayatın birinci derecede yönlendiricisi... yüksek olasılıkla dediğin gibi olacak ve bir sürü değerin bugün farklı noktalarda olacaktı belki de... Ben "o seden'i" de tanımak isterdim.

    ReplyDelete
  8. 1 sene 6 ay geçti
    hala sadece merak var...

    kara gözükmüyor

    ReplyDelete