Zor gün
zor gün bugün...aylar sonra, nerede ise unutulmuş bir yüze bakılacaksöylenenler ilgi ile dinlenir gözüküleceksorular sorulacak sanki çok ilgilenirmişim gibi, sanki bir anlamı varmış gibipazarlıklar edilecekbugün küçümsediğim, iğrendiğim neler varsa hepsi olacağım benbir kez değil, her gün düzenle böyle olacağım bundan sonraparavanı olacağım birinin
o bilmiyorum sanacak paravan olduğumuaptal taklidi yapacağım hep
beni yaralayıp üzecek her ne varsa, başkasına emanet etmiştim. daha fazlası gelmez başkalarından. bıçak sokulup çevrilmiş zaten, daha kim ne yapar ki? yapsalar bile, vucut tek acıyı hisseder, üzerine çıkacak acıyı yaratabilecek kim var ki?
Altına saklanılan bir yeşil örtü vardı, ben gelen dek kim bilir kimler yatmıştı altında. Rivayeti oydu ki sadece üzülünce girilirmiş altına. Oysa ilk gece 1 saatlik uykuma örtü olmuştu, deli dolu yasak ama güzeller güzeli bir gecenin sonuna. Sonra tv karşısında beraber girildi altına, sevişmeler başladı üstünde, konuşuldu, her şeye tanık oldu. Sonra alıp tek başına altında kalır oldu. en son bana verdi, yalnız kalmazsın diye, altında sen üzülürsün artık diye.Katladım koydum kenara, çıkarken evde benim yanımda olmayacak olan örtüyü.
Bir kuzum var benim her şeyin güzel olduğu günlerde bana gelen, yokluğunda kolumun altından ayırmadığım kuzu. Ağlayacak yere ihtiyacım yok ki benim. Ola ki bir gün biri seni seviyorum derse, bakıp yalanlığını bana hatırlatacak bir işarete ihtiyacım var sadece. Kuzuya her bakışımda sadece aklım başıma gelecek; sevilmeye bir daha inanırsam başıma gelecekleri hatırlatacak bana, güvenirsem başıma gelecekleri hatırlatacak, biri ile güzel bir şey hayal edersem başıma gelecekleri hatırlatacak tekrar tekrar, kendini açmanın sonunu hatırlatacak bana, zamansız sandıklarımın ömrünü kafama vura vura anlatacak, bir daha asla hiç bir omuza yatmamayı hatırlatacak, her 8 mart kadınlar gününde enayiliğimi, aptallığımı, saflığımı, cahilliğimi hatırlatacak bana, yüzümün en fazla 14 ay gülebileceğini hatırlatacak.
Sanmayın ki daha uzun süre bu konuda konuşacağım ya da aklımı meşgul edeceğim.bir kaç kez daha kusacağım ve sonra hepsi bitecek. Sadece bu kez acımın üzerini örtmüyorum, 9 gün daha...Sonra vakit kalmayacak eskisi gibi
zor gün bugün...aylar sonra, nerede ise unutulmuş bir yüze bakılacaksöylenenler ilgi ile dinlenir gözüküleceksorular sorulacak sanki çok ilgilenirmişim gibi, sanki bir anlamı varmış gibipazarlıklar edilecekbugün küçümsediğim, iğrendiğim neler varsa hepsi olacağım benbir kez değil, her gün düzenle böyle olacağım bundan sonraparavanı olacağım birinin
o bilmiyorum sanacak paravan olduğumuaptal taklidi yapacağım hep
beni yaralayıp üzecek her ne varsa, başkasına emanet etmiştim. daha fazlası gelmez başkalarından. bıçak sokulup çevrilmiş zaten, daha kim ne yapar ki? yapsalar bile, vucut tek acıyı hisseder, üzerine çıkacak acıyı yaratabilecek kim var ki?
Altına saklanılan bir yeşil örtü vardı, ben gelen dek kim bilir kimler yatmıştı altında. Rivayeti oydu ki sadece üzülünce girilirmiş altına. Oysa ilk gece 1 saatlik uykuma örtü olmuştu, deli dolu yasak ama güzeller güzeli bir gecenin sonuna. Sonra tv karşısında beraber girildi altına, sevişmeler başladı üstünde, konuşuldu, her şeye tanık oldu. Sonra alıp tek başına altında kalır oldu. en son bana verdi, yalnız kalmazsın diye, altında sen üzülürsün artık diye.Katladım koydum kenara, çıkarken evde benim yanımda olmayacak olan örtüyü.
Bir kuzum var benim her şeyin güzel olduğu günlerde bana gelen, yokluğunda kolumun altından ayırmadığım kuzu. Ağlayacak yere ihtiyacım yok ki benim. Ola ki bir gün biri seni seviyorum derse, bakıp yalanlığını bana hatırlatacak bir işarete ihtiyacım var sadece. Kuzuya her bakışımda sadece aklım başıma gelecek; sevilmeye bir daha inanırsam başıma gelecekleri hatırlatacak bana, güvenirsem başıma gelecekleri hatırlatacak, biri ile güzel bir şey hayal edersem başıma gelecekleri hatırlatacak tekrar tekrar, kendini açmanın sonunu hatırlatacak bana, zamansız sandıklarımın ömrünü kafama vura vura anlatacak, bir daha asla hiç bir omuza yatmamayı hatırlatacak, her 8 mart kadınlar gününde enayiliğimi, aptallığımı, saflığımı, cahilliğimi hatırlatacak bana, yüzümün en fazla 14 ay gülebileceğini hatırlatacak.
Sanmayın ki daha uzun süre bu konuda konuşacağım ya da aklımı meşgul edeceğim.bir kaç kez daha kusacağım ve sonra hepsi bitecek. Sadece bu kez acımın üzerini örtmüyorum, 9 gün daha...Sonra vakit kalmayacak eskisi gibi
No comments:
Post a Comment