Thursday, December 23, 2010

Vay be...

vay be arkadaşlar...

kaç sene olmuş?
tam 18

18 sene sonra,buluş... hiç bir şey değişmesin
kaldığın yerden devam et konuşmaya
14-18 şubat'ta seni görebilmek için işini gücünü ayarlayıp o da milano'ya gelsin padova'dan kalkıp

öyle çok sarılma, öpüşme insanı değilimdir ama kokusunu çeke çeke içime öpeceğim
Hande-Banu-Ben-Şebnem...
4lü gruptuk
onlar 3ü yakın otururdu, ben ancak haftasonu katılırdım gezmelere küçükken
Hande'yi göreceğim yeniden
16lı yaşlarda kız çocuğu sahibi Hande'yi göreceğim...
Vay be... kıpır kıpır içim...

biz orta 1 de iken, lise sonda gino diye bir cocuk vardı.
o sıralarda da cino diye birgofret çıkmıştı
nefret ederdim o gofretten, ama alırdım
onlar yerdi, ben kitap kabı yapardım ambalajlarından :)

nişantaşı kızı idik biz o yıllar...
vay be... ne çok zaman geçmiş
nerede ise senelerdir doğru dürüst nişantaşına bile gitmedim ben
yokluktan değil tabii, acındırmış gibi olmayayım :)
Onlarsız keyif alamayaşımdan belki
Belki de son büründüğü hali sevemeyeşimden

Amannnnnnnnn
Arkadaşımı göreceğim ben beeeeeeeeeeeeee


2 comments:

  1. İnsanın yaş aldıkça edindiği nice arkadaşlıkları&dostlukları oluyor olmasına ama o'küçükken'dediğin var ya hani, işte onların yeri çok zor doluyor.

    ReplyDelete
  2. 10-18 yaş arasında her günüm onlarla geçti benim
    8 dolu dolu sene
    çocuktuk tanıştık ve birlikte büyüdük
    aynı değerlere sahip farklı kişiliklerdik...

    çoğu çok uzakta olsalar, içlerinde bozulan, deforme olanlar da olsa... iyi ki varlar

    ReplyDelete