bugünün tembelliğinin aksine, gençlik tiyatroya doyarak geçti.
Babanın kravatsız gitmediği, annenin saçı başı yapılı, döpiyesleri ile icabet ettiği geceler.
Tüm sezon biletlerinin alındığı, akıldan çıkmayan geceler.
Bir deftere not alınan oyunlar
Özellikle Şehir Tiyatrosunda Cüneyt Türel sesi ile oyunculuğu ile akılda en çok yer edenlerden.
Vanya Dayı'da, vişne Bahçesi'nde, Cimri'de aklıma yer eden adam, sanatçı.
Bir de palavra'da...
Her ne kadar '95 itibarı ile Şehir Tiyatrolarına veda etmiş olsa da, ben ve ben gibi bir çok kişinin vesile ile tanıdığı kurumun son hali ile belki gözü arkada giden adam...
Arkadan gelenler, onun gibi değerleri nerede görecek, nerede bilecekler bilmiyorum.
Devletin sanattan elini çekmesi ile, desteğini çekmesi arasındaki farkı görmezden gelen bir yönetimde neler olacak daha, nelere hayret edeceğiz, dahası da olmaz canım diyeceğiz bilmiyorum.
Sabah güneş ile gülerek uyandıktan sonra, olmadı bu..
güle güle...
No comments:
Post a Comment