Suçluyum.
Yaftalarla yaşamaya devam ettiğim için...
En açık görüşlülerin bile bir kalıba sokmaya çalışmasına izin verdiğim için...
Bunlarla karşılaştığımda; sustuğum ve kırmamak için konuşmadığım için...
Herkesin kendince edindiği deneyimlerle, yaşadığım anlara ahkam kesmelerine tepkisiz kaldığım için...
Düşündüklerimi anlatıyorum. Görüyorum ki; dünyanın çevresinde döndüğü şey aynı... Yaş ilerledikçe, dönüş biçimi değişiyor. Ama yörüngede en ufak bir sapma yok.
O yörüngede olmak istemiyorum. Sevmiyorum yahu, zorla mı? Hayatım kadın-erkek ilişkisi üzerine kurulu bir toplumsal algı mekanizmasının içinde öğütülsün istemiyorum. Sevmiyorum kardeşim. Yeter artık!..
Kafanızda "suç" olanları, "doğal" olarak düşünmenize engel herşeyi, ne zaman yıkacaksınız? Yıkacak mısınız?
Klişe ama doğru: Eğitim şart!!!
ReplyDelete